De Visser wil groenbemester tegen trichodorus-aaltjes

Na de groenbemester zaait De Visser uien aan de Kubbeweg. Dit is de meest uitdagende grond voor hem met stuifschade, plantuitval en aaltjesdruk.

De deelnemers aan TopBodem proberen dit jaar een weloverwogen keuze te maken in de groenbemesters op hun percelen. Daarbij houden ze rekening met de tijd die ze hebben voor de teelt, het volggewas en de eisen die de bodem en de daarin voorkomende ziekteverwekkers stellen. Bert-Jan van Dinter van Vandinter Semo adviseert de telers bij de keuze. Sam de Visser denkt over een groenbemester die organische stof levert, misschien stikstof bindt en die de aanwezige Trichodorus-aaltjes binnen de perken houdt.

Op de zwaardere grond van Sam de Visser zaait de akkerbouwer tot nu toe na de tarwe Engels raaigras als groenbemester. De teelt daarna was uien of consumptieaardappelen. Voor De Visser is de lichte grond bij zijn bedrijf aan de Kubbeweg in Biddinghuizen het lastigst. Daar stapte hij afgelopen seizoen van bladrammenas over op gele mosterd. Van de mosterd verwacht hij minder opslag. De hardnekkige bladrammenas, die terugkwam uit de wortels, was lastig in de uien. De Visser vraagt zich wel af wat gele mosterd met de trichodorus in de grond doet.

De Visser zaaide de groenbemesters met een voorzetwoeler en een kopeg. Een deel van de groenbemester kreeg dan 20 ton strorijke mest en 100 kilo KAS, een ander deel alleen 200 kilo KAS. Veranderingen op het bedrijf van De Visser vragen om een andere aanpak en daar heeft hij zeker vragen over voor Bert-Jan van Dinter van Vandinter Semo.

Organische stof en stikstof

Een belangrijk doel van de groenbemester op het bedrijf van De Visser is organische stof toevoegen. Dit is over het algemeen goed voor de structuur en watervasthoudendheid van de grond. Aan de Kubbeweg is stuifschade vaak een probleem. Betere binding van de bodemdeeltjes met organische stof kan daarbij deel van de prefentie zijn. Of Trichodorus spp voorkomen in de grond is niet zeker, maar wel aannemelijk. Het schadebeeld wijst bovendien op de aanwezigheid van een ander aaltje: Meloidogyne naasi, het graswortelknobbelaaltje.

„Ons bedrijf schakelt over naar biologisch”, zegt De Visser. „De groenbemesters krijgen dan een andere functie. Ik wil graag weten of vlinderbloemigen dan een mogelijkheid zijn om mee aan de slag te gaan. Welke keuzes kan ik maken om zowel de trichodoriden als de naasi te beheersen? Ik wil ook meer weten over de gele mosterd en de bladrammenas. De gele mosterd bevalt goed voor de uien, omdat er geen opslag is. Opslag van bladrammenas heeft een bespuiting nodig die nadelig is voor de uien. Voor de peen zou bladrammenas wel kunnen. Kortom: wat zijn de voor- en nadelen van de keuzes?

Veel waardplanten

Trichodorus vermeerdert volgens Van Dinter op veel soorten planten. „Trichodorus is de rode draad op dit bedrijf, net als op veel bedrijven in dit gebied. Het is een van de meest lastige soorten. Gele mosterd, klavers, tagetes en facelia zijn allemaal sterke vermeerderaars van dit aaltje. Dan heeft rammenas de beste papieren”, aldus Van Dinter.

Van Dinter denkt dat er misschien andere keuzes zijn. Hij zegt dat er nog weinig onderzoek naar luzerne gedaan is. Dat gewas brengt ten opzichte van gras weinig op voor de teler, maar het zou in de omstandigheden van De Visser een overweging kunnen zijn.

„Erwten zouden hier goed uitkomen in het bouwplan”, suggereert Van Dinter. „Misschien kan De Visser een contract krijgen voor de conserventeelt? Erwt is wel een goede waardplant voor Meloidogyne chitwoodi en Pratylenchus penetrans”, tekent Van Dinter erbij aan.

Van Dinter denkt dat het bij de grote aaltjesdruk op het bedrijf van De Visser oppassen blijft met vlinderbloemigen. „Misschien is daarom Japanse haver wel de enige die hier in aanmerking komt.”