Column: Grenzen aan financiele rendement?

De Nederlandse bietentelers hebben samen een enorme groei gerealiseerd in de suikeropbrengsten. Vergeleken met onze buurlanden, is in Nederland de groei het sterkst. Hoe kan dat? De ontwikkeling van uw bedrijf begint net als persoonlijke ontwikkeling door nieuwsgierigheid. In Nederland is die nieuwsgierigheid voor de bietenteelt beter opgewekt.

Kansen benutten

Dit vroeg wel om een goede coördinatie en een groot arsenaal aan activiteiten om bestaande kennis beter te gebruiken. Voorbeelden hiervan: verbeterde beheersing van bladschimmels (inclusief een bladschimmelwaarschuwingsdienst), beter gebruik van resistente rassen bij bietencysteaaltjes en rhizoctonia, benutten van kennis uit het SUSY-project, minder rooiverliezen, Best Practices groepen, meer deelname aan Unitip van Suiker Unie, het boek Suikerbietsignalen met praktische tips (door Cosun verspreid onder alle leden), praktijkdagen suikerbieten met praktische informatie en demonstraties, volop aandacht voor de teelt in telersvergaderingen enzovoort.

Complimenten voor de telers voor het snel oppakken van informatie en het omzetten hiervan in actie op de akker, en daardoor betere suikeropbrengsten.

Duurzaam rendement

De goede opbrengsten lokken ook steeds de vraag uit, vooral vanuit de pers, of we niet snel naar een doelstelling van 20 ton per hectare moeten? Het lijkt me beter het doel van 3×15 eerst breed te realiseren en hard te werken aan stabiele hoge opbrengsten. Dat past beter bij een duurzaam rendement van de bietenteelt, dan enkel gericht zijn op de hoogste opbrengst voor de korte termijn en voor slechts enkelen.

Frans Tijink, directeur IRS