Column: Stof

Er blijft ook te veel stro achter op het land. Dat gaat dan bij de bewerking slepen. Dan moet je dat stoppelwerktuig lichten en krijg je bulten. Vervolgens heb je daar bij het inzaaien van een groenbemester flink last van (of anders wel in het voorjaar).

Dit jaar hebben we noodgedwongen de spitmachine gebruikt. Ook al omdat we nogal wat legering in een paar nieuwe gerstrassen hadden. Het gevolg was extra lange stoppels.

Dit jaar kwam er nog een handicap bij: onze lichte grond was gort en gortdroog. Het stoof dan ook nog eens bij de bewerking.

Voor het inzaaien van mosterdzaad gebruiken we een zaaicombinatie. Daar loopt een trekker voor zonder airco. Het werd zo heet in de cabine dat zowel het dakluik als het achterraam open moest. Het eerste om een beetje wind op te vangen en het tweede omdat de hele achterruit vol stof ging zitten.

Bovendien kon ik die hele zaaierij geen moment uit het oog verliezen. De voorruit zat ook voortdurend helemaal onder het stof, zodat de ruitenwisser op de interval stond. Dat, omdat ik het markeurspoor niet meer kon zien. Die streep was ook bijna niet te zien want over en afstand van 800 meter droogde het helemaal uit. Toen ik het zweet van mijn voorhoofd veegde en daarbij de bril afzette zag ik ineens beter. Zelfs m'n brillenglazen zaten nog onder het stof.

Nu ik het allemaal weer wat scherper zie, moeten er een paar dingen veranderen. Een zaaibak op de spitmachine en een trekker met airco.

Gelukkig is de situatie inmiddels helemaal veranderd, het heeft flink geregend.

Henk Nienhuis