Column: The bintje story….

Ook wij telen nog steeds Bintjes, al heb ik meerdere malen op het punt gestaan om er mee te stoppen. De ene keer net te laat en dan weer te vroeg…… Feit is wel dat opleving in de handel verschuift richting het pootseizoen door een afwachtende houding van de handel en “speculanten”.

Ik heb mij vaak afgevraagd wie deze speculanten nu precies zijn, mensen met veel geld en verstand van aardappelen (dan is de noodzaak om pootaardappelen te verhandelen niet groot lijkt mij…) of zijn het puur de handelaren die auto’s naar elkaar doorschuiven in de hoop zo stemming te creëren en er een centje tussenuit te peuteren?

Feit is wel dat er steeds minder vraag komt en eerst andere grote fritesrassen worden gecontracteerd door de fabrieken bij de telers. Gevolg is wel dat ook de consumptieteler zijn vrijheid verliest in het telen van een vrij ras en dat is nu net de sport om een keer een plusje te halen uit de markt.

Toch is het bijzonder dat een ras het meer dan honderd jaar op de markt volhoudt. Ofwel het bintje heeft een zeer lange ‘’product life cycle’’ ,meer dan honderd jaar een type product exploiteren, dat zie je in geen enkele branche. En toch zou elke uitvinder zo’n product willen ontwikkelen waarop hij heel zijn leven kan teren.

Ook voor mij zijn er betere alternatieven voor bintje, maar het feit dat de pootgoedkosten lager zijn dan mening ander ras, de selectie weinig werk vraagt en het een sport is om op het juiste en meerdere momenten te verkopen, maakt het toch uitdagend. Ik heb nog genoeg goede SE-klasse, dus wie weet toch maar weer poten. Dit jaar zullen er toch veel meer collega’s stoppen met bintje?

Morgen eerst maar twee dagen naar de Fruit Logistica in Berlijn met een bevriende collega, wie weet kan ik mijn bintjes daar aan “der mann” brengen.

Theo Vos