Column: Boeren in Denemarken: ergste droogte sinds 125 jaar
In de wintertarwe vrees ik verliezen tot wel 30 procent ten opzichte van vorig jaar. Ook met de wintergerst gaat het slecht, daar is al een deel van afgestorven als gevolg van de droogte. Vorig jaar zat ik met de wintergerst op 8 ton per hectare, ik ben bang dat dat nu maar de helft daarvan gaat worden. In het koolzaad lijken de verliezen minder groot, ik reken op 10 procent verlies. Het koolzaad groeit op de klei, daar zijn de problemen met de droogte minder groot.
Het is nu ongelooflijk droog. Niet alleen in Denemarken, maar ook in Zweden en Noord-Duitsland. Overal zie je scheuren in de grond en afstervende gewassen. Er zijn veeboeren die nu twee snedes gras missen.
Vorige week hadden we een buitje van 9,5 mm. We waren er als een kind zo blij mee. We hebben in tien weken namelijk geen regen gehad. Onze Deense buurman, al ver in de 80, zegt dat hij dit nog nooit heeft meegemaakt. We zeiden altijd dat het in de zomer van medio jaren zeventig droog was. Nou, het is nu echt nóg droger. Het is echt dramatisch.
In de aardappelen zie je overal beregeningshaspels staan. Daarmee red je het wel, al is het met vele moeite. Ik ken boeren die hun gewassen al vier of vijf keer hebben beregend. Maar beregenen is voor ons geen optie, dat kan voor de granen echt niet uit. Investeren in een installatie plus de aanleg ervan…. Nee, dat is te duur.
De veldspuit staat klaar om het veld in te gaan als het nodig is. Maar grote problemen met luizen hebben we hier niet. De luizendruk en ook de schimmeldruk is hier aanzienlijk lager dan in Nederland. Ik denk dat we daar wel voor de helft minder last van hebben. Ik denk dat dat met name komt doordat Denemarken is omringd door zee, waardoor het meer waait en het gemiddeld genomen iets koeler is.
Ons bouwplan bestaat uit louter graangewassen en koolzaad. Als we het daar alleen mee hadden moeten doen, zou het niet goed gaan dit jaar. Gelukkig hebben we nog een aantal andere bronnen van inkomsten. Bij onze twee boerderijen, ongeveer 60 kilometer uit elkaar gelegen, staan stallen die we hebben verhuurd. De ene is een exportstal geworden, de andere staat vol met vleesvarkens. Dat zorgt dit jaar in ieder geval nog voor een boterham.
Er is even geen geld voor investeringen, we beperken het tot het onderhoud aan de machines, zoals onze combine. Wij maken nu een pas op de plaats, in afwachting van de oogst. Dan kunnen we onze knopen tellen, en zien hoe groot het verlies daadwerkelijk is.
Klaas Heringa
