Column: Column Nieuw-Zeeland: Het voorjaar staat stevig voor de deur
De hoeveelheid lammeren op onze boerderij begint fors te minderen. Op het hoogste punt liepen er in mei ruim 5.000 rond, inmiddels zijn er nog 800 over. Gedurende de maanden juni en juli hebben we ze “gestripgraasd” op voerhaver die in februari direct na de oogst was gezaaid. Zo snel de voerhaver op was, zijn deze percelen bewerkt en direct weer ingezaaid met zomergerst. De lammeren die er nu nog zijn, lopen op het graszaad. Wanneer medio oktober dit gras zijn eerste aren begint te vormen gaan ze allemaal weg en zijn we weer een echt akkerbouwbedrijf! Door het mooie weer groeiden de lammeren als kool en vergoedden daarmee een beetje de teleurstelling van de zwaar tegenvallende graszaadopbrengsten eerder dit jaar.
De graszaadpercelen van de afgelopen oogst zijn kortgeleden doodgespoten en worden eerdaags zonder te bewerken ingezaaid met erwten. Eén perceel wordt ingezaaid met het ras Ashton (een “normale” erwt voor zaadvermeerdering), het andere met Marrowfats. Deze laatsten worden geëxporteerd naar Japan waar ze gebruikt worden voor snack food - “Wasabi erwten”. Hierna moet alleen de pak choi nog gezaaid worden (gelijk aan bok choy, een soort Chinese kool), ook voor zaadvermeerdering. Alle gewassen worden door ons zelf gezaaid met een John Deere 750A air seeder, een machine die zonder problemen eerst 350 kg erwten per hectare verwerkt om vervolgens te worden terug gedraaid naar 2 kg pak choi per hectare.
Al onze zaden zijn vooraf gecontracteerd bij verschillende firma’s in onze regio. Een aantal hiervan heeft een connectie met Nederland, zoals Barenbrug, Bejo en Enza. Een gedeelte van onze tarwe en gerst voor de komende oogst is ook al verkocht. De prijs van voertarwe en -gerst ligt momenteel rond 400 NZD (€ 227,50) per ton en gaat voornamelijk naar veeboeren in de buurt. De prijs van baktarwe zit op 430 NZD (€ 244,57) en gaat naar Christchurch. De kunst is om de afnemer zo dicht mogelijk bij huis te vinden omdat transportkosten in Nieuw Zeeland relatief hoog liggen. Waarom…..waarschijnlijk is het moeilijk krijgen van retourvracht de grootste reden.
Afgelopen winter hebben we geïnvesteerd in een kunstmeststrooier met variabele dosering. Steven is zes jaar geleden al begonnen om urea in vloeibare vorm te spuiten maar een loonwerker deed nog steeds de vaste kunstmest. Nu onze zoon Pieter Taco sinds begin dit jaar volledig deel van ons bedrijf is, vonden we het een goed moment en een mooi project om er zelf mee te beginnen. We besparen hiermee de directe uitgave van het laten strooien, maar bovenal kunnen we nu zelf bepalen wanneer er gestrooid gaat worden in plaats van overgeleverd te zijn aan de agenda van een loonwerker.
Freda, Steven en Pieter Taco Bierema
