Droogte zorgt voor grote spreiding qua opbrengstniveaus

De verschillen zijn afhankelijk van de duur van de droogte, de droogtegevoeligheid van de grond en de mogelijkheid tot beregening. Het zwaarst getroffen zijn de akkerbouwbedrijven op de zandgronden en in het Zuidwestelijk kleigebied, terwijl de opbrengstdalingen in het Noordelijk kleigebied en in de IJsselmeerpolders aanzienlijk kleiner zijn. Uitgezonderd de granen die al voor de ergste droogte waren afgerijpt, hebben de uitzonderlijke weersomstandigheden de belangrijkste akkerbouwgewassen danig parten gespeeld.

Kleigebieden

In de kleigebieden ligt de opbrengst voor de suikerbieten 10 procent lager dan in 2017. De gemiddelde opbrengst komt daarmee uit op 85 ton suikerbieten per hectare. Ook consumptieaardappelen hadden in deze gebieden duidelijk te lijden onder de droge omstandigheden. De gemiddelde opbrengstderving voor dit gewas is 20 procent ten opzichte van 2017 en komt daarmee uit op 41 ton per hectare. De gemiddelde opbrengsten van pootaardappelen in 2018 liggen op ongeveer 32 ton per hectare. Dat is een derving van 15 procent ten opzichte van het opbrengstniveau van 2017. Doordat de sortering van de pootaardappelen fijner is, zijn er dit jaar volgens Wageningen Economic Research meer knollen in de verkoopbare maten terecht komen. Anderzijds wordt in de aardappelen nogal wat doorwas en virusziekte geconstateerd, met negatieve gevolgen voor de kwaliteit van het verkoopbare product. De opbrengst van uien is volgens de LMM-cijfers gehalveerd.

Zandgebieden

De suikerbietenoogst in de zandgebieden blijft steken op slechts 70 ton per hectare. Dat is een opbrengstderving van 20 procent ten opzichte van 2017. Voor de aardappelen zijn hier de opbrengstdalingen nog groter. Zowel voor consumptie- als zetmeelaardappelen is de opbrengst ruim 30 procent lager. Omdat het zetmeelgehalte iets hoger uitvalt, komt de zetmeelproductie naar verwachting gemiddeld 28 procent lager uit.