Column: Karin Bergmans-Elshof: Aardappelbewaring anno 2020
Momenteel is het hier overigens nog te nat om te rooien en wachten we eigenlijk al weken. Alle klusjes in en om huis zijn zelfs al gedaan. Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel, in dit geval vooral voor de boerin. Tijd genoeg ook, om alvast vooruit de denken, aan oogstjaar 2020.
Er komt nogal wat af op de aardappelsector
Er komt nogal wat af op de aardappelsector. Chloorprofam (CIPC) gaat er over een jaar uit. Zo gaat het EU verbod op deze kiemremmer de export flink raken. Voor de overzeese bestemmingen verwachten exportbedrijven desastreuze gevolgen. Goede alternatieven zijn er niet, want die hebben herhaling nodig en vereisen ventilatie van zeecontainers, zo'n 48 uur na behandeling. In de rest van de wereld is het middel niet verboden en verwacht men terecht aardappelen zonder kiem, ook daar waar het 30 graden is.
Het verbod op chloorprofam is er gekomen na een rapport van de Europese Autoriteit voor de Voedselveiligheid (EFSA), waarin gesteld wordt dat het toxischer is dan eerder gedacht. Dat kan. Abrupt verbieden zonder zicht op betaalbare en functionele alternatieven is dan helaas weer het gevolg, zonder oog voor de sector. Want naast het feit dat alternatieven flink kostprijsverhogend kunnen zijn, is er grote zorg om de huidige bewaarplaatsen. Het middel is overal ingetrokken, van hout tot beton en transportbanden. Om die reden mogen pootgoed en biologische piepers immers ook nooit meer in een ooit gegaste schuur. Een goed werkend reinigingsprotocol is er nog niet. Aardappelen zitten soms wel tot juni in de schuur en in oktober dient de nieuwe oogst zich aan.
De vergelijking met Fipronil behandelde stallen dringt zich ineens op, en erger
Heel Europa heeft dan slechts 4 maanden de tijd om alle schuren schoon te krijgen. Hoe dan? En is het dan schoon genoeg? De vergelijking met Fipronil behandelde stallen dringt zich ineens op, en erger. De Maximale Residu Limiet (MRL) is momenteel zó laag, en een na-ijl effect van misschien wel tientallen jaren is niet ondenkbaar. Wat staat ons te wachten? Vloeren en wanden vervangen? Kisten verbranden? Is het afvalwater chemisch afval? Lopend onderzoek moet het allemaal nog uitwijzen. Maar de tijd dringt.
LTO is druk doende om de MRL in overleg met de verwerkende industrie tijdelijk omhoog te krijgen. Het middel is immers straks in de hele EU niet meer verkrijgbaar, illegaal gebruik ervan is dus onmogelijk. Tevens pleiten zij voor een praktisch en betaalbaar reinigingsprotocol. Echter is het wel zo dat wij als akkerbouwers nu al ons pootgoed gaan bestellen. Eenmaal besteld, dan is er geen weg meer terug. Ik denk dat we het met zijn allen veel scherper moeten stellen; voorlopig wachten met pootgoed bestellen! Eerst moet er een reële MRL, een haalbaar reinigingsprotocol én een eerlijke kostenverdeling op tafel komen.
Enfin, eindelijk droog buiten, hoog tijd om aan de aardappeloogst 2019 te beginnen, fijne herfstvakantie!
