Column: Klaas Heringa, Denemarken: Tijd van afleveren en nieuwe uitdagingen
Een groot deel van ons stro zetten we via een coöperatie af naar de verbranding. De stadverwarming gebeurt hier namelijk op stro. We leveren hier nu elke dag een vracht stro aan af. Dat is minder dan aanvankelijk gepland, omdat er door het uitblijven van winterkou minder wordt gestookt in de steden.
De consumptieaardappelen zijn afgeleverd aan de verpakkingsstations. Deze week hebben we net de laatste vrachten geladen. We hebben de aardappelen voor het afleveren nog wel gedroogd. We hadden ze namelijk buiten opgeslagen onder Toptex-kleden, zoals in de Veenkoloniën wel meer gebeurt. Voor ons was dat een nieuwe ervaring.
We hadden 50 ton netto product. En daar waren we best tevreden over. Het was tenslotte ons eerste jaar als aardappelteler in Denemarken, en dan moet je altijd maar afwachten hoe het uitpakt. Het ging mooi maar het was ook zeker een uitdaging. Gelukkig heb ik een rugzak met 25 jaar ervaring als pootgoedteler bij me.
Gelukkig heb ik een rugzak met 25 jaar ervaring als pootgoedteler bij me
Het afleveren van het pootgoed verliep anders dan we aanvankelijk hadden gedacht. Ons plan was om, zoals ik in mijn vorige column schreef, de poters af land naar Nederland te brengen, waar we ze wilden opslaan in onze eigen bewaring die we daar samen met een collega hebben. Daar wilden we ze sorteren en opzakken. Dat plan ging niet door, omdat de NAK geen groen licht gaf.
Daarom heb ik mijn Deens netwerk aangeboord en ben zo bij een pootgoedteler/-verwerker uitgekomen die me heeft geholpen. De pootaardappelen zijn gerooid en in containers geladen die vervolgens per vrachtwagen naar het bedrijf van de Deense pootgoedteler zijn gegaan, zo’n 80 kilometer bij ons bedrijf vandaan. Daar zijn we deze week begonnen met het sorteren van Desiree. De Spunta’s zijn al eerder gesorteerd en zijn al onderweg naar Algerije.
De nacontrole was in Nederland een groot probleem, maar hier was niets aan de hand. In onze SE’s zat 0 procent. En dat terwijl je hemelsbreed maar 300 kilometer van Nederland verwijderd bent. Daarin merk je direct dat hier veel minder aardappelen worden geteeld: de virusdruk is hier vele malen lager dan in Nederland. Luizen zijn hier geen probleem. We hebben bijvoorbeeld tijdens het groeiseizoen geen olie hoeven gebruiken om de planten te beschermen. We hebben één keer per week een middel gespoten, verder niets. Ja, ik zie de grote problemen die in Nederland zijn met de nacontrole. Ik weet hoe het voelt, ik heb er in het verleden ook wel eens mee te maken gehad.
Ik weet hoe het voelt, ik heb er in het verleden ook wel eens mee te maken gehad
Voor het nieuwe teeltseizoen hebben we een grove planning gemaakt voor het bouwplan. We hebben een aantal percelen uitgezocht voor de aardappelteelt, maar de definitieve beslissing over het areaal en de rassen valt in februari. Dat is het geluk van vrije teler zijn.
Ondertussen ben ik een nieuw avontuur aangegaan: ik ben een samenwerking aangegaan met emigratiebegeleider Hans de Vries. Ik ga in Nederland voorlichting geven over emigratie naar Denemarken. Dat vind ik erg leuk om er bij te doen, en het is leuk om mijn ervaringen met anderen te delen. De eerste reacties zijn er al van potentiële nieuwe Denen. Denemarken heeft een aantal grote voordelen ten opzichte van Nederland. Denk alleen al aan de veel lagere grondprijzen. Maar het is ook hier niet zonder risico’s, laten we dat niet vergeten. Als je in Denemarken verkeerde beslissingen neemt, krijg je net zo goed een tik op je neus.
