Column: Henk Nienhuis: Crisis
Bij overlevering heb ik verhalen gehoord van boeren in de jaren 30 van de vorige eeuw, die met 7 biggen naar de markt gingen en met 9 weer thuiskwamen. Dat tarwe gekleurd werd zodat het onbruikbaar werd gemaakt voor consumptie en dat boeren daar ondersteuning voor kregen.
Covid19
Nu hebben we een coronavirus. Er kwamen maatregelen die zo van de ene dag op de andere werden aangekondigd. Zo ging de horeca voor een groot deel op slot en er was ineens geen omzet meer in bier en patat, met als gevolg een slechte prijs voor brouwgerst en consumptieaardappelen.
Inkrimping veestapel
De inkrimping van de veestapel is een wat ander verhaal. De stikstofuitstoot moet terug, want 40 procent van die uitstoot komt van koeien, aldus de beweringen. Veestapels halveren, dus er is minder graan nodig voor veevoer. De bouw moet weer op gang komen, evenals het vliegverkeer. Miljarden euro’s worden gestoken in de (toeristische) luchtvaart en zo wordt met veel overheidsgeld die milieuvervuiling weer op gang gebracht. Het is met name de veehouderij die dat nu allemaal moet opvangen en daarom snap ik het onrechtvaardigheidsgevoel bij veeboeren heel goed.
Er moet eerst weer honger komen, hoor je steeds meer boeren zeggen. Ik hoop niet dat er bedoeld wordt als gevolg van oorlog. Kijk naar het aantal vluchtelingen op onze aardbol, verschrikkelijk.
Maatregelen
Het zal toch niet dat onze beleidsmakers de noodzakelijke maatregelen simpelweg weer afwentelen op landbouw. Er moeten oplossingen te bedenken zijn zonder oorlog en geweld. Geschiedenis is interessant, gebeurtenissen zijn boeiend, en het is leerzaam om te zien hoe we uit de vorige crisissen zijn gekomen. Welke veranderingen zijn nu nodig en welke moeten we doorvoeren? Wat zijn nu de oplossingen, die ook nog eens acceptabel zijn voor onze agrarische sector?
