Column: Menko van Zwol: Marathonsprint

Er waren zeker spanningen, dit oogstseizoen. Bij ons gingen de aardappelen er als laatste uit; half oktober moesten we nog de helft van het areaal rooien. Dat is laat. Een gevolg van de groeiomstandigheden tijdens de zomer: het meelgehalte van de aardappelen, voor ons erg belangrijk, ging niet omhoog door de natte nazomer. We hebben van half augustus tot eind oktober 275 mm gehad. We wilden daarom de aardappelen zo laat mogelijk rooien, om zo nog een hoger onderwatergewicht te krijgen. Maar ja, we zitten hier op zware grond en dan moet je ook weer niet te lang wachten met aardappelen rooien. Je moet het weer dan echt mee hebben.

De kilo’s zijn er wel, maar de interne kwaliteit groeit niet meer mee

De zware omstandigheden in oktober zorgen er ook nog eens voor dat de capaciteit halveert. Wat je normaal in vier dagen doet, daar heb je nu tien dagen voor nodig. Bovendien vragen deze omstandigheden veel van je machines; ze gaan eerder kapot. Daarom hebben we uiteindelijk de hulp van een loonwerker ingeschakeld. Dankzij zijn grote machine konden we twee dagen inlopen op ons schema.

De bieten waren er al op tijd uit. We zitten in de vroege levering, dus dat maakt dat je ook weer op tijd het bietenland leeg hebt. Maar wat me opviel was dat de suikergehaltes tegenvielen. Dan merk je dat de natte nazomer een flinke groeispurt heeft gegeven aan de gewassen: de kilo’s zijn er wel, maar de interne kwaliteit groeit niet meer mee.

In diezelfde periode was het voor ons extra druk bij onze andere tak, namelijk de verkoop van onze eigen aardappelen aan de retail. Vanuit de supermarkt komt er dit jaar een stevige vraag, en ook voor de komende tijd verwacht ik dat die vraag aanblijft. De retail komt in het najaar vaak met acties rond stamppot, en ja, dat vertaalt zich natuurlijk direct door in de afzet van aardappelen. Maar ook de coronacrisis speelt een belangrijke rol in de toegenomen vraag naar onze aardappelen: nu de horeca dicht zijn, eten consumenten veel meer thuis. En worden er dus meer aardappelen of aanverwante producten gegeten. Bovendien lijkt het er op dat de mensen weer voorraden aanleggen, uit angst voor een nieuwe lockdown.

Ik denk dat iedereen dit jaar de angst van 2019 nog in de benen heeft

Het was dus flink aanpoten de afgelopen maanden. In sommige jaren is het lang hard werken in de oogsttijd. En ik denk dat iedereen dit jaar de angst van 2019 nog in de benen heeft en nóg een stapje extra zette. Hoe zou je zoiets noemen; een marathonsprint?

Na al die hectiek is het heerlijk om te ontspannen bij zo’n repeterend klusje als ploegen. Het is nog vroeg. Op veel percelen staat de groenbemester, die percelen ploegen we later. Maar de echt zware stukken probeer ik toch redelijk vroeg onder te werken.

De oogst is hier achter de rug, de wintertarwe zit er in. Als straks het ploegen ook klaar is, ligt alles weer klaar voor een nieuw seizoen.