Column: Karin Bergmans-Elshof: Beste stage-begeleider...
De titel rept over een groot succes voor de plaatselijke natuurbeschermingsorganisatie; wéér een dodelijk middel verboden. Echter betreft het juist een verloren beroepsprocedure. Het gaat over een middel dat al jaren verboden is in de open teelten, en waarvan de opgebruiktermijn in gesloten kassenteelt nog gewoon blijft gelden. Dat is heel wat anders.
Uw student gaat er met gestrekt been in. ‘Dodelijke stof’, maar dodelijk voor wie of wat? Het betreffende middel is voor de mens niet giftiger dan het gemiddelde schoonmaakgoedje in uw keukenkastje. Dodelijk is relatief, net zoals giftigheid van dosis afhangt. Dodelijk voor insecten wordt hier bedoeld, maar dat zaait minder angst en angst is nu eenmaal een prima verdienmodel, ook in de journalistiek.
Dodelijk ook voor vlooien, vandaar dat het royaal aanwezig is in middeltjes voor huisdieren, zoals de vlooienband. Eén band of behandeling schijnt al genoeg te zijn om miljoenen bijen te doden. Recent onderzoek toonde ook aan, dat in haarmonsters van proefpersonen 47 verschillende pesticiden zijn aangetroffen; van kankerverwekkend tot hormoonverstorend. Zenuwslopend. Middelen en hoeveelheden die in de landbouwsector verboden zijn. Maar door het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) en het Nederlandse College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) goedgekeurd voor de behandeling van hond en kat, dat dan weer wel. Laten we hopen dat Bello en Minoes niet te vaak in oppervlaktewater gaan zwemmen!
Of is het iets met klok en klepel, iets met jarenlange ‘valse lesstof’ op school en een ongezonde dosis onnozelheid?
En dan hebben we alleen nog maar de titel en de inleiding gehad. Het artikel benoemt verder geelkleurde velden met gewassen, veroorzaakt door insecticiden. Het staat er echt. Men zou bijna denken moedwillig. Of is het iets met klok en klepel, iets met jarenlange ‘valse lesstof’ op school en een ongezonde dosis onnozelheid? Is het luie ‘copy-paste’ met een snufje dikke duim? Maar een journalist hoort te checken. Eén bron is geen bron, leert een student journalistiek al op de eerste schooldag. Het zal toch geen bewuste framing zijn?
Er wordt ook nog een ex-boswachter bijgehaald, inmiddels vrijwillig-wandelcoach-boswachter. Eentje die het bestaan van ijzerrijk slootwater al eens aanzag voor glyfosaatverontreiniging. Het kan verkeren. Dan het slot. Daar waar de conclusie hoort te staan, staat dat de ‘boswachter’ niet in de buurt durft te komen van die gele ‘ingespoten’ velden. Een afsluiter die verwijst naar het begin. Het lijkt wel een column in plaats van een redactioneel artikel. Verder nog een mooi geel plaatje om in de sfeer te blijven. Een foto van de tarwe-oogst. Logisch.
Was het de ophef in de sociale media, of kregen jullie gewetensbezwaar? Want uitgerekend vandaag, één week na verschijning, nu er niemand meer naar kijkt, is het artikel eindelijk aangepast. Ik ben benieuwd of er voor u of uw stagiair een ‘functie elders’ is gevonden.
