Vernieuwing in de rassenlijst voor suikerbieten gaat continu door, terwijl oude rassen het veld ruimen. Die vernieuwing is nodig en brengt veel goeds, zegt directeur Jan-Willem van Roessel van suikerbieteninstituut IRS. Hij ziet in die vernieuwing de motor achter een rendabele bietenteelt, die ook nog eens de doelstellingen van duurzaamheid gaat bereiken. „Ik ben veel positiever over de mogelijkheden om minder te spuiten dan vier jaar geleden”, zegt hij op de Plant- en Bodemgezondheidsdag op proefbedrijf Vredepeel.
De combinatie van nieuwe resistenties en productiviteit kost de veredelaars veel inspanning. Dankzij de hybride veredeling van suikerbieten is het sneller mogelijk om hierin stappen te zetten dan in aardappelen. Zeker vier bladschimmels bedreigen een gezond bietenblad, dat lang mag blijven produceren in het najaar. Alleen daarin is al veel werk te verzetten. Zonder bestrijding van de schimmels bieten telen is dan ook nog geen realiteit. Maar het kan volgens Van Roessel wel met minder spuiten. Ook bij onkruiden zijn daarbij mogelijkheden: een dankzij vlotte bladontwikkeling sneller sluitende biet of een resistentie tegen een onkruidmiddel, waardoor zonder schade aan de biet onkruiden en wilde bieten aangepakt worden, met slechts twee spuitbeurten.
Van Roessel noemt de resistentieveredeling in suikerbieten een doorlopend proces. De bietentelers zijn gewend aan resistenties tegen rhizomanie en rhizoctonia. Bladschimmels gaan steeds belangrijker worden in de resistentieveredeling. De IRS-directeur verwacht dat een ras met een 9 op cercospora-resistentie toch weer een graadje beter bestand is dan een ras met een 8. „Maar zo’n ras kan wel evengoed gevoelig zijn voor andere bladziekten als roest, meeldauw of stemphylium.” Brede resistenties zijn daarom gewenst.
Lees de volledige reportage over rassenkeuze in de bietenteelt in het vakblad Akkerwijzer dat 14 oktober verschijnt. Nog geen abonnee? Vraag hier een gratis proefnummer aan.
