Column: Henk Nienhuis: Nog even doorzetten

Dat deel had ook al een paar jaar in de natuurbraak gelegen. Dat werkte nu wat tegen, want de grond zat nog vol haarworteltjes en wilde niet zeven. Ook de opbrengst van dat gedeelte was bepaald niet hoger. Iets wat ik na een paar jaar rust en structuurverbetering wel verwacht had. We denken dat dit soort grond iets zwaarder bemest moet worden. Er bleven een paar plekjes aardappelen in de grond zitten.

Aanrijdschade

We hadden de eerste dag de mechanisatie niet optimaal voor elkaar. Op de bijna 200PK trekker die normaal voor die rooimachine loopt, had een achteruitrijdende kipper wat schade aangericht. We rooiden daarom met een lichtere trekker die geen vermogen over had, vooral niet toen het wat moeilijker ging. Bovendien paste het pas aangeschafte derde aangedreven wiel niet in de bevestiging.

Toen we dat een dag later weer allemaal voor elkaar hadden, rooiden we van voor tot achter gewoon door. Wel goed opletten waar we de bunker losten natuurlijk. Onder moeilijke omstandigheden moet je alles gewoon goed doen en alles optimaal voor elkaar hebben.

Doornappel

Op de zanderige kopakker troffen we doornappel aan. Een voor ons onbekende plant. We werden er door een oplettende buurman op gewezen. Voordat ik blij werd met deze uitbreiding van onze biodiversiteit ging ik de plant toch maar even opzoeken. Uiterst giftig, is van de nachtschade-familie. Je moet ze er met beschermende kleding uitsteken. Als ze rijp worden, springen die stekelachtige, op kastanjes lijkende zaden open en zorgen op die manier voor vermeerdering.

Hoe komen we nu aan dat spul? Wel, door onze graanvervangers in het veevoer, zoals tapioca en soja, waarmee ook veel gebiedsvreemd onkruidzaad wordt aangevoerd. Wij krijgen dat vervolgens met de drijfmest op onze akkers. Misschien zit er toch wel wat in die streekeigen producten.

Jaarevaluatie

Misschien moeten we de oogst toch weer iets vervroegen. Het is nu eenmaal vaak zo dat wanneer het later wordt de omstandigheden verslechteren. We zijn misschien wat nonchalant geworden de laatste jaren. De betere structuur van de grond die we proberen te behalen met een paar jaar rustgewas zoals natuurbraak doen we weer teniet als we er met het rooien weer door baggeren.

Waarschijnlijk moeten we wat royaler bemesten op zo’n natuurbraakperceel, omdat er een paar jaar niet bemest is. En dat er zo'n eerste productiejaar toch nutriënten nodig zijn voor de verdere vertering van zo'n natuurbraak wortelstelsel. Ook is onze wintertarwe nog niet gezaaid omdat een ander perceel, na aardappelen nu te nat geworden is. De suikerbieten moeten we nog rooien.

Wéér een ander leerjaar dan de voorgaande jaren.