Column: Hedwig Boerrigter: Spel van de Toekomst, of spelen met onze toekomst
Om daarna verder te leven, en met z’n allen te werken aan de sluipende crisis die ons allemaal raakt, de klimaatcrisis. Tot een maand geleden: oorlog op het Europese vasteland. In een klap zijn we terug bij de dreiging van de Koude Oorlog. De gevolgen van deze crisis voelen we nu al. Wat gaat er nog komen?
Leven ganzenbord
Ondertussen gaat het leven in Nederland gewoon door. Er wordt gezaaid en gepoot en we beginnen elkaar weer in levenden lijve te ontmoeten. Zoals onlangs op de Boerderij van de Toekomst in Lelystad. Daar speelden een groep jonge boeren het Spel van de Toekomst. Dat spel is een soort levend ganzenbord van 5x5 meter met kennisvragen, dilemma’s, stellingen, en zo af en toe een bom. Sorry daarvoor. Die bommen zijn nodig om het team dat te ver vooruit loopt een beetje af te remmen. Doel van het spel is namelijk om op een ludieke wijze met elkaar in gesprek te gaan over de verduurzaming van de landbouw.
Zo praatten we onder meer over bodemmaatregelen, over groenbemesters, en het nut van een brede weersverzekering. Wat is er leuker dan in debat met elkaar en een stelling te verdedigen waar je het juist helemaal niet mee eens bent? Dat is het doel van dit spel: luisteren naar elkaar, begrip krijgen voor elkaar, leren van elkaar, het uitwisselen van kennis en argumenten. Zoals Leendert Jan Onnes (NAJK) na afloop zei: “Leuk! Ik zou dit graag met ambtenaren van LNV spelen”. Zo kan het dus ook. In plaats van spelen met onze toekomst spelen wij het Spel van de Toekomst met dialoog, luisteren, en begrip voor elkaar.
Voedselzekerheid staat weer prominent op de agenda
Ja, zegt u nu, maar ondertussen wordt mijn diesel onbetaalbaar, kunstmest wordt duurder en schaarser, mijn kosten rijzen de pan uit en of de prijs van mijn opbrengst dat goed gaat maken, weet ik niet. Klimaat en milieu moeten maar even wachten.
Nee. Want ook dat is spelen met onze toekomst. Waarom niet en-en? Het klinkt nu erg cynisch, maar never waste a good crisis. Voedselzekerheid staat weer prominent op de agenda. De consument wordt rijp gemaakt om hogere prijzen te betalen voor voedsel. Als u de kosten in de hand kunt houden door met minder externe input te telen, is dat win-win: met minder input, dus tegen lagere kosten produceert u voedsel met minder impact op onze leefomgeving. Als de prijzen van het voedsel stijgen, zijn er ontwikkelingen mogelijk die nu nog voor de meeste akkerbouwers te duur zijn.
Zaaien van twee gewassen
Arjen van Buuren van Landgoed Velhorst heeft een zaaimachine ontwikkeld voor het zaaien van twee gewassen, op twee verschillende dieptes, in één werkgang. De teelt van veldbonen in combinatie met tarwe verhoogt het eiwitgehalte in de graankorrel door de afgifte van stikstof. Resultaat is een volwaardige baktarwe, met als bonus een mooie bodemstructuur. Meer telen voor humane consumptie en een plantaardiger dieet zijn ook ontwikkelingen die onze planeet ten goede komt.
Vorige keer schreef ik naar aanleiding van de VN-klimaattop “Gesomber leidt tot verlamming. Niets doen is geen optie. Optimisme is noodzakelijk.” Dat lijkt me nu meer dan ooit nodig.
