Column: Karin Bergmans-Elshof: Voorbij de polarisatie
Eerst even terug naar de verkiezingstijd, altijd leuk. Het Planbureau voor de Leefomgeving had de verkiezingsprogramma’s van verschillende politieke partijen doorgerekend op de effecten voor de leefomgeving. Ze zetten allemaal in op vermindering van de stikstofdepositie en verbetering van de biodiversiteit.
Het CDA was de partij die het landbouwareaal en de veestapel in de huidige omvang wilde behouden, dus vooral inzetten op herstelmaatregelen van bestaande natuur, en op innovatie voor het verminderen van de stikstofuitstoot. En Roelof Bisschop van de SGP pleitte er toen voor om landbouw en natuur niet tegen elkaar uit te spelen, maar om in contact te blijven. Mooi streven.
Het woord beroepsverbod viel nergens. Onteigenen ook niet.
Laura Bromet van Groen links opperde destijds dat boeren die met hun bedrijf naast een Natura 2000 gebied zitten, zouden kunnen verhuizen naar een gebied waar het bedrijf zich kan ontwikkelen. Het woord beroepsverbod viel nergens. Onteigenen ook niet.
Terug naar de ‘stikstof-bemiddelaar’ die gestalte heeft gekregen in de vorm van dhr. Remkes. Tenminste, als gespreksleider, ergens in augustus. Al dan niet met wat perspectief. Terecht vraagt iedereen buiten Den Haag zich af of hij onafhankelijk genoeg is, als VVD’er en schrijver van het rapport ‘Niet alles kan overal’.
Het grootste deel van de agrarische sector heeft er in elk geval geen enkel vertrouwen meer in. Na de bom van hét stikstofkaartje kwam het verlies van derogatie, rap gevolgd door het CETA-verdrag. Keer op keer olie op het vuur. En alles vlak voor het reces. Je zou er bijna een agenda achter zoeken. Ons onderbezette politiekorps is er in elk geval níét blij mee.
‘De burger’ is onze consument, diens beeldvorming onze ‘licence to produce’
De politie kiest overigens bewust voor de-escalatie, begeleiden, begrenzen van excessen, maar soms voor daadwerkelijk optreden. Met als voorlopig dieptepunt een beschoten 16-jarige trekkerbestuurder. Het zou niet nodig moeten zijn. Acties zouden meest publieksvriendelijk moeten zijn. ‘De burger’ is onze consument, diens beeldvorming onze ‘licence to produce’. Laten we zuinig zijn op de sympathie die we hebben en de kleine groep die dat niet heeft negeren.
Bart Brandsma, een praktisch ingesteld filosoof, leert ons hoe om te gaan met polarisatie; ‘niet de polen bestrijden, maar het midden versterken’. Daar kan ik mij wel in vinden. De meeste mensen hoor je niet, die willen gewoon voldoende, veilig en voordelig voedsel. Bedenk ook; twitter is níét de stand van het land.
Eline Vedder van het CDA merkte eerder terecht op, dat de politiek gek is als ze de ondernemingsdrang van boeren links laten liggen. De kracht zit júíst in de diversiteit. Laten we dat inzien. Laten we ons niet uit elkaar laten spelen en de grote groep tevreden consumenten bedienen met dát waar we goed in zijn. Laten we dat meer laten zien, op onze bedrijven en in de steden. Dat kan gerust met een boerenzakdoek in de hand.
Ik hoop dat de zomer niet al te heet wordt.
