Voeding kan en moet efficiënter, maar hoe?
Volgens Rommie van der Weide van Wageningen Universiteit kunnen we in de toekomst veel verwachten van aquatische biomassa. „Dat concurreert niet met de bestaande landbouw en helaas is de productie nog veel te duur, maar wel een mooie kans om bijvoorbeeld afvalwater van een bierbrouwer om te zetten in een eiwitbron.”
Insecten gaan volgens de onderzoekster ook een grotere rol spelen in ons voedselsysteem. „Ik weet niet of West-Europeanen uiteindelijk ook insecten zullen gaan eten, maar in het voer van andere dieren kunnen insecten ook als goede eiwitbron dienen. Met de huidige wetgeving is dat nog moeilijk realiseerbaar.”
Resten van de fastfoodketenhamburger
Verspilling is een groot probleem in het huidige voedselsysteem in West-Europa. De gemiddelde Nederlander is verantwoordelijk voor 135 kilogram aan weggegooid voedsel op jaarbasis. Een voorbeeld van verspilling zijn de tomaten op de hamburger bij de grote fastfoodketens. Die schijfjes zijn nooit de boven- en onderkant, maar een stukje uit het midden van de tomaat. De kapjes werden voorheen weggegooid. In Veghel startte Maarten Schellekens van Hutten de ‘verspillingsfabriek’. Daarin maakt hij gebruik dit soort ingrediënten. „De kapjes van de tomaten zijn prima uitgangsmateriaal voor een tomatensoep of een tomatenketchup. Binnen een half jaar kregen we tonnen aan ‘afval’ binnen, dat nog prima voor consumptie geschikt was.”
Geprinte pannenkoeken
Kjeld van Bommel van TNO begon zijn visie met een futuristisch plaatje, waarop een drone een bestelling met het component ‘eiwit’ komt brengen voor de voedselprinter van een Nederlands gezin. „Dit kan zomaar binnen afzienbare tijd werkelijkheid worden”, stelde hij. „Een food printer is er immers al. Er worden dagelijks 2 miljoen pannenkoeken geprint. We kunnen steeds meer variëren in vorm, samenstelling en textuur van het product. We maken bijvoorbeeld al hele maaltijden voor bejaarden, die alleen nog maar gepureerd eten kunnen verdragen. Door er erwtjes- of wortelvormpjes van te printen, blijft het eten van dat gepureerde voedsel voor die bejaarden toch nog wat prettiger.”
De goedkoopste voedselprinter kost nu ongeveer 1000 euro. Van Bommel denkt dat een food printer kan bijdragen aan minder verspilling: „We koken nu heel vaak te grote porties. Wat over is, gooien we weg. Als we een food printer hebben, kunnen we precies instellen hoeveel van ieder nutriënt we die dag nog nodig hebben.”
Wat een boer niet kent…
Tijdens de lunch konden de jongeren zelf van de innovaties proeven. Naast de traditionele frietkraam stond ook een kraampje met sprinkhanen en meelwormen. Veel boeren waagden zich aan de nieuwe eiwitbronnen, al bleef de rij er een stuk korter dan bij de eerder genoemde traditionele frietkraam.
