Column: Henk Nienhuis: Ploeteren

Het kon makkelijk: Twee machines en één kipper; mooier en economischer kan het niet. Het rooide mooi, de opbrengst was mooi en we hadden een hoog zetmeelgehalte.

We hebben wat last van vastlopend loof in de machine. Daarvoor is een klein steekschopje ontwikkeld, zodat zo’n beginnende vastloper onder het rooien even los gestoken kan worden. En nee; nooit doen natuurlijk bij een lopende machine.

Dat schopje viel weg, de rooimat was meteen aan gort. Machine naar de boerderij en in de werkplaats. Maar goed, de tweede machine rooide nog mooi en het halve perceel was er al uit. Plotseling begon de trekker van machine twee raar te doen. Er sprongen lampjes op rood en het toerental halveerde. Ook kwam er een ongezond geluid uit de achterbrug. Op het dashboard verscheen het knipperende woord STOP.

Om onze chagrijnigheid nog wat te bevorderen kondigde het weerbericht voor die nacht 40 mm regen aan. Dat kregen we ook. Het zat ons dus ook duivels tegen.

We moesten wel rooien, want de Avebe-verladingskraan met schoner stond al op ons te wachten.

De volgende morgen was machine één weer rooiklaar. Maar het aardappelperceel was ondertussen in modder veranderd. Maar we moesten wel rooien, want de Avebe-verladingskraan met schoner stond al op ons te wachten.

Het was meteen ploeteren. De natste plekken konden we niet meer doorkomen. Dan er maar omheen. Binnen de kortste keren sporen van een halve meter diep en de structuur schade sneed me door merg en been. Er bleef al gauw een halve hectare aan plekken zitten. We moesten 8 vrachtwagens vol leveren. Dat is ons ook nog gelukt. Mijn ervaring is dat we zulke niet gerooide plekken zomaar niet meer krijgen.

Trekkers en machines zijn inmiddels met metersbrede banden uitgerust. En voorzien van een extra derde aangedreven wiel midden onder de machine. Ook is er nu een derde machine bijgehuurd. Allemaal met aangedreven wielen. Die komt heel ver en drukt soms de trekker vooruit.

We ploeteren door, geven niet op, zo zijn boeren.

Onze lichte grond zeeft nog behoorlijk. Dat natte taaie loof is nog wel een probleem. Daarvoor zit er een in verstek werkende loofklapper voor op de trekker. Maar die weegt nogal wat en werkt op dat punt weer niet mee. Het is oorlog op onze kostbare percelen, maar gezien de weersvoorspelling kunnen we niet langer wachten. Ook kan er nog best eens winter achter zitten. Als het al een dag droog is, wordt er al weer regen voorspeld.

We moeten ook later leveren aan Avebe en daarvoor kiezen we rassen op onze drogere grond. Die grond kunnen we ook later rooien. Maar door de natte omstandigheden zijn we genoodzaakt nu de drogere percelen maar eerst te rooien. Daarmee verschuiven we en vergroten we ook het natte probleem. We ploeteren door, geven niet op, zo zijn boeren. Dus maar even geen landbouwpolitiek voor de langere termijn maar de kop bij de oogst op korte termijn.