LTO Nederland botst met Waterschap over lasten
Een aanpassing die op korte termijn soelaas biedt, is een verandering van de kostentoedeling. Overleg met de Unie van Waterschappen heeft echter niets opgeleverd, zodat LTO zich nu richt op staatssecretaris Atsma (Infrastrutuur en Milieu).
Algemeen belang
Het probleem speelt in heel Nederland, maar het zwaartepunt ligt in het laag gelegen Groene Hart en westelijk Nederland met relatief veel infrastructuur en hectaren natuur. Jan Bikker is ontstemd over de houding van de unie. 'Als er niks aan wordt gedaan, draaien agrariërs nog eens twee jaar lang op voor de kosten van infrastructuur en natuur, terwijl dit een belang is van alle ingezetenen. Dus is een evenredige verdeling van kosten volstrekt redelijk.'
Wetgeving aanpassen
De betrokken afdelingen van LTO Noord in Zuid-Holland en Utrecht laten het er niet bij zitten. Ze eisen dat de huidige wetgeving zo snel mogelijk wordt aangepast om de agrarische grondgebruikers tegemoet te komen. Bikker: 'Landelijk gezien betalen boeren nu jaarlijks 60 miljoen te veel. Boeren in de westelijke waterschappen (Rijnland, Hollandse Delta, Delfland, Hollands Noorderkwartier, Zuiderzeeland en Schieland & Krimpenerwaard) moeten het leeuwendeel daarvan ophoesten. In drie jaar tijd hebben ze maar liefst 180 miljoen euro te veel betaald. Dit kan zo niet langer.'
Lastenverhoging onevenredig
Veel betrokken boeren tekenden al in 2009 bezwaar aan tegen hun aanslag watersysteemheffing. Ze werden geconfronteerd met een scherpe lastenverhoging en voerden aan, dat het een disproportionele verhoging betrof ten opzichte van 2008. Bikker benadrukt dat de lastenverhoging in geen verhouding staat tot de ontwikkeling van de waterdienstverlening aan cultuurgrond van agrarische bedrijven. 'Dit doet geen recht aan het profijtbeginsel in de Waterschapswet', aldus Bikker.
Herstel in 2012
Als staatssecretaris Atsma op korte termijn besluit dat de zogenoemde taxatiewijzer niet verplicht hoeft worden toegepast, kan de scheve verhouding in betaling in een aantal waterschappen al in 2012 worden hersteld. De Unie van Waterschappen weigert hieraan mee te werken en richt zich op de noodzakelijke wetwijziging in de verdere toekomst. Hoe die wijziging er uit moet komen te zien, is nog onderwerp van discussie.
Tekst: Jos Swagemakers