Column: Een nieuwe start

Ik ben Nadine Stemerdink-Bongen. Een stoppende boerin uit de Achterhoek die komend jaar Engels gaat leren in Miami (+/- 9 maanden). Miami is ongeveer het tegenovergestelde van Barlo, het buitengebied waar ik ben geboren, opgeroeid en mijn werkende leven tot nu toe heb gehad. Ik snak naar avontuur.

Mijn leven omgooien voelt heel natuurlijk aan. Tot nu toe gaat alles meer stromen in plaats van mij tegen staan. Mijn man vraagt met regelmaat hoe het kan dat ik er zo relaxt in sta. Ook wel bizar als ik mij bedenk dat ik de afgelopen 16 jaar, mooie jaren heb gehad op de boerderij en dit altijd als mijn levenswerk heb gezien.

Ik doe dingen vol enthousiasme en zodra ze niet meer bevallen, stop ik er mee of verander ik het.

Waarom voelt het dan zo bevrijdend aan nu ik stop? Ik ben geen twijfelachtig type. Ik doe dingen vol enthousiasme en zodra ze niet meer bevallen, stop ik er mee of verander ik het. Zo heb ik het bedrijf ook gerund samen met mijn ouders. Wij kunnen snel schakelen, makkelijk besluiten nemen en terug komen op onze beslissingen als dit nodig is. En dit doe ik ook in mijn privéleven. Als ik kleren koop, dan pak ik zonder nadenken de kleren uit het kledingrek, ik trek ze aan en denk een halve seconden na of ik ze wel of niet koop.

Van nature maak ik dus makkelijk keuzes. De keuze om boerin te blijven of te stoppen, heeft enorm aan mij geknaagd. Ik heb passie voor dieren, werken met mijn handen en het runnen van een eigen onderneming. Ik hou van de diversiteit, de mentaliteit in de agrarische sector en het boerenleven. Daartegenover ben ik breed geïnteresseerd, iemand die creatief is, ik houd van nieuwe dingen leren en projecten afronden. Ik ben betrokken en zit vol energie. Daarnaast ben ik behulpzaam en graag onder de mensen. Een groot deel van mij heeft geen ruimte gekregen om zich te ontwikkelen en dat verstikt mij tijdens het werk op de boerderij. Een innerlijke strijd voeren en keuzes maken die ook invloed hebben op je omgeving is ontzettend lastig. Wel noodzakelijk als de twijfel steeds terug blijft komen.

Rouwfase en nieuwe start

Op dit moment zit ik in de rouwfase. Waar de eerste maanden mijn hoofd ontplofte van de ideeën en ik mij enorm vrij heb gevoeld, merk ik dat het nu tijd is om afscheid te nemen. Het moeilijkste vind ik dat de band met mijn ouders gaat veranderen. Een passie delen met je ouders is ontzettend bijzonder. Met elkaar en bij elkaar leven heeft mooie en minder mooie dingen, zoals alles in het leven meer kanten heeft. Bij ons hebben werk en privé altijd door elkaar gelopen. Ik weet amper wie ik bij hun ben zonder het werk.

Een nieuwe start. Mijn man en ik proberen nu al 4 jaar om samen een kindje te krijgen. Mijn beeld van mijn leven was een groot gezin +/- 5 kinderen op laten groeien op een boerderij, op een ongedwongen en relaxte manier, genieten van de kleine dingen, veel tijd samen met het gezin. Een boerderij runnen als vrouw zijnde zag ik als een mooie ambitieuze uitdaging en iets om aan de wereld te laten zien dat gender geen verschil hoeft te maken in de toekomstdroom die je kunt hebben.

Het leven dat ik voor ogen heb gehad, is anders gelopen dan verwacht.

Het leven dat ik voor ogen heb gehad, is anders gelopen dan verwacht. Doordat de kinderwens tot op heden niet is gelukt, zijn wij door allerlei moeilijke fases heen gegaan. Nu begrijp ik dat we dit spoor los moeten laten. Mijn man en ik hebben op ons werk na altijd alles samen gedaan. Wij zijn enorm verschillend, maar met Emiel heb ik mij altijd één gevoeld. Door de miskraam en het uitblijven van de zwangerschap, is alles op losse schroeven komen te staan.

Wij zijn twee verschillende mensen met ons eigen verdriet en manier hoe wij er mee omgaan. Wij hebben beide een pad bewandeld die ons volwassen en minder onbezorgd heeft gemaakt. Het is niet zo dat wij hiervoor nog nooit wat hebben meegemaakt in ons leven. Toch heeft de afgelopen vier jaar ons geleerd dat het leven telkens weer nieuwe dingen te bieden heeft, dat niets is wat het lijkt en dat alles heel snel kan veranderen. Flexibiliteit is wat helpt om te kunnen blijven genieten van het leven.

Wij zijn nu druk bezig met de verkoop van de boerderij. Emiel en ik hebben mooie plannen gemaakt voor onze nieuwe start. Ideeën genoeg, maar je weet nooit hoe het leven gaat lopen. Ons droombeeld waar wij altijd op gehoopt hebben, kunnen wij nu los laten en daardoor is er ruimte om een ander spoor te kiezen. Leven in het hier en nu, want daar is waar het gebeurt.