Column: Astrid Francis: gifboeren of lelijke leugenaars?

Voorspelbaar, wisselvallig met af en toe een bui. Geen harde wind, dus de kinderen kunnen gewoon op de fiets naar school. Vervolgens kijk ik even op de camera in mijn paardenstal of mijn drachtige merrie nog rustig staat. Ook hier geen verrassingen. Ik open de nieuwsberichten nog even. Ik verwacht iets over de oorlog in Oekraïne of een sappige roddel over prinses Kate. Iets over een eindeloze formatie en een nieuwe creatieve oplossing om partijen die lijnrecht tegenover elkaar staan als kikkers in een kruiwagen te krijgen.

Dan lees ik echter iets waarvan ik rechtop in mijn bed belandt. Vetgedrukte koppen roepen: ‘Wateren Noord-Hollandse bollenstreek sterk vervuild met kankerverwekkend landbouwgif’.

Dinoterb

Dinoterb is de boosdoener. Als ik verder lees, komt het er feitelijk op neer dat er een hogere dosering in één monster terug is gevonden in juni 2023 en dezelfde maand het jaar ervoor. De MOB heeft zijn kunstje weer gedaan. Het blijkt niet om recente cijfers te gaan, maar om wat bij elkaar geraapte informatie die MOB op een rijtje heeft gezet.

Ze graven en spitten net zolang tot ze denken weer een touwtje te hebben richting de boer. Gooien wat cijfers in een persberichtje waarin staat dat vooral de termen ‘landbouwgif’ en ‘kankerverwekkend’ niet achterwege gelaten mag worden. Het middel is namelijk al sinds 1998 verboden, onmogelijk dat er een boer is die het nog in zijn of haar tank gooit.

Onmogelijk dat er een boer is die het nog in zijn of haar tank gooit.

Ondanks dat dit ondenkbaar is, staat er letterlijk in het bericht dat het een zorgwekkende situatie is, omdat door het ‘sproeien’ van het gif het ook waarschijnlijk de natuurgebieden ingewaaid is. Niemand heeft dit gesproeid! Bovendien is dinoterb een werkzame stof wat toevallig ook in een afgeschaft bestrijdingsmiddel zit.

Ik stap met mijn verkeerde been uit bed en schiet in mijn kleren. Bram is al vertrokken want, herinner ik me nu, er kwam om 7 uur al een vrachtwagen om te laden. Terwijl ik de havermoutpap in de steamer zet en mijn laarzen aantrek om naar buiten te gaan, zit ik met mijn kop bij het dinoterb schandaal.

Kunstwerk

De paarden interesseert het niet waar ik me druk over maak, zolang ik maar hooi over het hek gooi. Als alles tevreden staat te eten, ga ik weer naar binnen en vul ik de schooltassen. De kinderen kletsen en bekvechten gezellig zoals iedere ochtend en hebben geen idee wat er zich in mijn hoofd afspeelt. Ze zijn druk met hun gymspullen. Er wordt nog een prachtig kunstwerk onder mijn neus gehouden dat gister in de tas was blijven zitten. Ik reageer lauw, maar Jan maakt het niet uit. Hij pakt een rol plakband en gaat ijverig in de weer om zijn schilderij op de keukenkast te plakken. Waar ik eigenlijk een hekel aan heb, omdat de lijm er niet meer af wil. Bijna roep ik dat het niet mag en dat ik het niet wil, maar ik besluit mijn mond te houden.

Hij heeft gelijk. Het is een prachtig kunstwerk en als je ergens trots op bent moet je het kunnen laten zien. Als de kinderen het erf af fietsen na een dikke kus ga ik in de veranda zitten met mijn telefoon en google wat informatie. Het steekt me zo dat er nog steeds zonder enkele vorm van bewijs de media berichten mag publiceren waar klakkeloos de MOB een verhaal met vooroordelen, aannames en geen enkel bewijs de wereld in helpt.

Het is een lelijke leugen. Kinderachtig vals.

Waarom mag dit? Het is een lelijke leugen. Kinderachtig vals. Het voelt alsof er op de middelbare school een groepje kinderen lachend een roddel bij iemand influistert. Voor je het weet is het de hele school rond. Jij weet dat het niet waar is, die valse leugenaars weten dat het niet waar is. Het is inmiddels echter niet terug te draaien, want de hele school gelooft wel dat het waar is. Iedereen heeft het erover, het is sensatie ten top! Daar smult iedereen toch van.

Het beste kan je er zo min mogelijk aandacht aan besteden en hopen dat het snel overwaait, dat is meestal het advies. In mijn geval word ik erg wraakzuchtig en zou ik zo’n groep kinderen op een gruwelijke manier terugpakken. MOB, oftewel meneer Vollenbroek, maakt er een sport van om de agrarische sector zo hard mogelijk te raken. Onvoorstelbaar dat het je werk is om mensen met een andere levensovertuiging zo moedwillig kapot te maken. Als het om huidskleur ging had het racisme geheten.

Vogels

Wat als een MOB'er toevallig de watermonsters moedwillig vervuild heeft? Of wat dacht je van alle vogels, met name ganzen die dagelijks op vervuilde plekken eten en in ons oppervlaktewater met grote aantallen zitten te poepen? Die verplaatsen toch ook alles naar ons landelijk gebied? Dit zou gelijk verklaren waarom het monster in Zaandijk ook hoger was, terwijl dit ver van het landbouwgebied vandaan is. In steden zitten ook ganzen. Waar niet tegenwoordig. Op Texel hadden ze onlangs oranje natuurgebieden, omdat de ganzen buiten het natuurgebied lekker een perceel wortels hadden verwoest.

Misschien moet ik ook een persbericht maken waarin staat dat Vollenbroek helaas niet meer toerekeningsvatbaar is en door ernstig ijzertekort is opgenomen in een psychiatrische inrichting. Feiten worden toch door de pers niet gecontroleerd, dus het zou een prima oplossing zijn. Bovendien mag dit in Nederland ongestraft. Dat is mij inmiddels wel duidelijk.

Stoppen met mokken

Het is koud in de veranda. Ik gooi mijn telefoon op tafel en ga aan de gang. Stoppen met mokken. Lekker genieten van de dag, want het is tenslotte droog. Volgens het weerbericht is dat snel weer anders dus we moeten het ervan nemen en voor ik het weet zijn de kinderen alweer uit school, dus dan moet ik mijn lijstje wel hebben afgewerkt! Die lelijke leugenaars krijg ik nog wel een keer.

En die gifboeren? Pure fictie. De meeste zien er vitaler uit dan een gemiddelde stedeling. Ik hoop maar dat ze het los kunnen laten en niet zo wraakzuchtig zijn als ik. Dat maakt het een stuk makkelijker er mee om te gaan.

Ik loop nog even langs de stal, want uitkijken naar een veulentje in de wei naast ons prachtige akkerbouwbedrijf op gezonde vitale kleibodem en heerlijk mals gras zet mij weer op het goede been. Straks gezellig koffiedrinken met de mannen. Wat wil een boerin nog meer.