Aardappelen op verstoven peenland
Begin maart zaaide de loonwerker peen op drie percelen van Van der Linde. Vroege peen, zodat de teler al vroeg in het seizoen zou kunnen leveren.
Verloren
Enkele weken later gooide het weer roet in het eten. Een harde stuifwind richtte flinke schade aan op een perceel van vijf hectare tussen Ens en Nagele. De schade was groot: in ieder geval twee hectare was verloren gegaan. Nadat de wind was gaan liggen en de schade was geïnventariseerd, kwam de loonwerker terug en zaaide delen van het perceel opnieuw in. Maar medio april sloeg de stuifwind andermaal toe. Deze keer was het hele perceel verloren.
Een hard gelag, weet Van der Linde. ‘Reken voor het zaaien door de loonwerker en het zaad alleen al maar eens duizend euro per hectare. Dan heb je het dus al over zevenduizend euro.’ De twee andere percelen met peen, elders in de Noordoostpolder, hebben geen schade opgelopen.
Stuifdek
Van der Linde had graag rundveedrijfmest uitgereden als stuifdek, maar de regelgeving daar omheen is niet werkbaar, vindt hij. ‘Als je het wilt uitrijden, moet je eerst een ontheffing aanvragen. Maar tegen de tijd dat je die binnen hebt, is de wind al weer weg en de schade geleden.’ Dat moet veel eenvoudiger, stelt hij. ‘Het zou mogelijk moeten zijn om zonder vergunning drijfmest als stuifbestrijdingsmiddel uit te rijden. Nu worden we beperkt in de mogelijkheden om onze gewassen te redden.’
De lust om peen te telen op het perceel dat twee keer was verwaaid, was in ieder geval volledig weg. Dus zette hij de cultivator in het perceel om rigoureus een einde te maken aan deze teelt. Maar wat nu? ‘Ik moest iets hebben wat niet weg waait’, zegt hij met een kleine glimlach om de mond. Dat werden uiteindelijk aardappelen. ‘We hebben al honderd hectare aardappelen, dus die paar hectare konden er ook nog wel bij.’
Lees het uitgebreide interview in Veldpost en Vee & Gewas die vandaag zijn verschenen
