André Hoogendijk

Het is een denkfout om de Nederlandse agrarische wereld in sectoren te verdelen. Melkveehouderij, akkerbouw, varkenshouderij, tuinbouw… Dat was jarenlang een nuttige indeling om sectorale kansen en problemen aan te pakken.

De Amsterdamse filosoof Koos Alberts gaf in zijn hit ‘In m’n eentje in een tweepersoons’ een rake typering van de relatie tussen het ministerie van LNV en de agrarische sector.

De sector voelt zich al een tijdje niet lekker. De klachten bestaan uit rillingen, oude wonden die weer opengereten worden, zweterige angstdromen en af en toe een natte scheet. Soms wordt de sector eventjes warm om snel daarna weer in de kou te staan.

Er heeft nog nooit een boer geld verdiend met aardappelen telen. Er wordt pas geld verdiend als de consument betaalt voor een product. Geld wordt niet verdiend op het land. Geld wordt verdiend in de keten.

Het is een drukke periode voor de akkerbouw. Telers zijn bezig met aardappelen rooien en maken zich op voor de start van de bietencampagne. Het jaar 2023 nadert zonder dat bekend is aan welke regels telers moeten voldoen.

Het is tijd dat de agrarische sector zelf het initiatief neemt. Niet met een plan maar met actie. Niet met een bemiddelaar of een gespreksleider. Maar met elkaar en voor elkaar. Met het heft in eigen handen. Het is tijd voor de stikstof challenge!

Als je de krant zou lezen, dan zou je zo langzamerhand denken dat de landbouw vooral bestaat uit problemen. Stikstof, klimaat, waterkwaliteit, biodiversiteit… en net wat er voor de voeten ligt om de landbouw een schop te kunnen geven.

Stikstof is de basis voor eiwitten in planten en dieren en daarmee de belangrijkste bouwsteen waar boeren mee werken. Nu ook de nieuwe ministers op LNV vol willen inzetten op kringlooplandbouw moeten we serieus kijken naar het gat in de kringloop.

Michelangelo zag in een stuk marmer al een beeld. Hij hoefde alleen het overtollige marmer weg te halen. De discussie over de landbouw in Nederland gaat alleen maar over hoeveel marmer er op welke plek weg moet worden geslagen. Niemand ziet het beeld.

Het landbouwbeleid is in de afgelopen decennia verworden tot een onoverzichtelijke brij aan regels, voorschriften en bepalingen. De boer is murw geslagen met specifieke voorschriften die het plezier uit ondernemen halen.