Joost van Kasteren

Glyfosaat levert indirect een flinke bijdrage aan de opslag van koolstof in de bodem, in de Canadese provincie Saskatchewan. Dankzij herbicideresistent koolzaad hoeven boeren niet of minder te ploegen en hun land ook niet meer braak te laten liggen.

Landen met een hoge melk- en vleesconsumptie moeten hun consumptie verminderen en tegelijkertijd hun productie efficiënt verhogen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Dat is een van de conclusies van het World Resource Institute

Bodemalarmisten zoals Barbara Baarsma, hoogleraar economie en directeur bij de Rabobank, zeggen dat het slecht gaat met de bodem. Wie iets dieper graaft, komt tot een andere conclusie, menen wetenschapsjournalist Van Kasteren en documentairemaker Boersma.

De aanleg van bloemrijke akkerranden zou niet allen goed zijn voor de biodiversiteit, maar ook voor de boer zelf. Wetenschapsjournalist Joost van Kasteren analyseerde het onderzoek en komt uit op een minder verstrekkende conclusie.

Gezien de reacties uit de landbouwsector op de tussenevaluatie ‘Geïntegreerde gewasbescherming’ heerst er de nodige twijfel over de objectiviteit van het PBL. Volgens Aaldrik Tiktak en Daan Boezeman ligt dat niet aan de inhoud van het rapport.

De neonicotinoïden zijn sinds dit groeiseizoen verboden op basis van een concept 'Bijenrichtlijn' uit 2013. Als andere insecticiden straks ook langs deze nieuwe meetlat worden gelegd, verdwijnen ze zowat allemaal. De nieuwe richtlijn is onwerkbaar.

Omdat er veel meer land nodig is, heeft biologische landbouw een veel grotere invloed op het klimaat dan de gangbare landbouw. Dat blijkt uit een studie in het wetenschappelijke tijdschrift Nature.

Groene gewasbescherming gaat om meer dan alleen bestrijdingsmiddelen. Het is een ‘systeemaanpak’, gebaseerd op een combinatie van goed uitgangsmateriaal, een gezonde bodem, een biologisch diverse omgeving en een arsenaal aan technieken om de plant tot