In de serie ‘Aan de weg’ bezoeken we bedrijven langs typische akkerbouwwegen. De akkerbouwers aan de Gastelsedijk in Oud Gastel (NB) telen in goede kleigrond met een vrij goede verkaveling.

Lelietelers en stichting ROL werken volop aan een verdere verduurzaming van de lelieteelt. Niet alleen wordt er gekeken naar het reduceren van de inzet van chemie, maar ook naar alternatieve, niet-chemische technieken.

Je bent voor of je bent tegen. Dat lijkt intussen het fundament van onze samenleving te zijn geworden.

Wie de organische mestaanvoer en het bodembeheer op orde heeft, ziet zelden gebrek aan sporenelementen. Het is zaak om alert te zijn op de zuurgraad van de grond. En ook om rekening te houden met de gehaltes in het bodemmonster.

Eén van de mogelijke drempels om over te stappen op niet-kerende grondbewerking (NKG) is de mechanisatie. Wat kost het? Veel bij NKG toe te passen werktuigen staan al in de machineloods. Grote investeringen zijn niet nodig.

Energieprijzen trekken de prijs van stikstofkunstmest mee naar ongekende hoogten. Telers tonen meer interesse in stikstof uit reststromen als spuiloog of uit organische bronnen. Er is genoeg, maar het werkt anders.

Schade aan de ondergrond is nog altijd dé grote onzichtbare vijand in de akkerbouw. Volgens bodemonderzoeker Jan van den Akker ontstaat verdichting niet alleen sluipenderwijs, maar is ook de oplossing zaak van lange adem. „Pas op met mechanisch herstel."

Een gezonde bodem en zo min mogelijk kunstgrepen. Dat zijn de belangrijkste uitgangspunten voor Detmer Wage bij het runnen van zijn bedrijf. Samen met gelijkgestemde collega’s probeert hij handvatten te zoeken voor een weerbare teelt.

Natuurlijke oftewel biobased materialen kunnen helpen om klimaatdoelen te halen. Grote bouwconcerns doen daarom ervaring op met stro, hennep, miscanthus en talloze andere plantaardige materialen, liefst verwerkt in schaalbare systeembouw.

Steeds meer Zeeuwse akkerbouwers overwegen de aanleg van een zoetwaterbassin om hun gewassen te kunnen beregenen of irrigeren. Want bijna overal in de provincie zijn het grondwater en het oppervlaktewater daarvoor te zout.

Akkerbouwer Erik van der Heijden uit Dinteloord (NB) vindt dat zijn fritesaardappelen te weinig opleveren. De prijzen moeten eerlijker: er gaat nu te veel geld naar andere partijen in de keten. „Economisch gezien had ik allang moeten stoppen met boeren.”

De energienota van januari is weer binnen. Ik zie dat de prijzen keer drie zijn gegaan. Onrust in de wereld, onrust in de markten, goed nieuws of slecht nieuws?